اسیدهای آمینه مختلف عملکردهای فیزیولوژیکی متفاوتی نسبت به محصولات زراعی دارند ، اما هم افزا هستند. در حال حاضر ، مطالعات کمی در مورد عملکردهای فیزیولوژیکی اسیدهای آمینه در گیاهان در چین انجام شده است. مطالب زیر بر اساس برخی اسناد و مطالب داخلی و خارجی گردآوری شده است و فقط برای مرجع است.
آلانین: سنتز کلروفیل را افزایش می دهد ، باز شدن روزنه ها را تنظیم می کند و بر روی میکروب ها اثر دفاعی دارد.
آرژنین: رشد ریشه را تقویت می کند ، پیش ساز سنتز هورمون درون زای گیاهی پلی آمین است و مقاومت محصول را در برابر تنش شور افزایش می دهد.
آسپارتیک اسید: جوانه زنی بذر ، سنتز پروتئین را بهبود می بخشد و نیتروژن را برای رشد در دوره های استرس زا فراهم می کند.
سیستئین: حاوی گوگرد است که یک اسید آمینه است که عملکرد سلول را حفظ کرده و به عنوان یک آنتی اکسیدان عمل می کند.
گلوتامیک اسید: میزان نیترات را در محصولات کاهش می دهد. افزایش جوانه زنی بذر ، ترویج فتوسنتز برگ و افزایش بیوسنتز کلروفیل.
گلیسین: تأثیر بی نظیری بر فتوسنتز محصولات دارد ، برای رشد محصول مفید است ، میزان قند محصولات را افزایش می دهد و یک شلاتور فلزی طبیعی است.
هیستیدین: باز شدن روزنه ها را تنظیم می کند و پیش ساز هورمون اسکلت کربن ، آنزیم کاتالیزور سنتز سیتوکینین را فراهم می کند.
ایزولوسین ولوسین: بهبود مقاومت در برابر تنش شور ، بهبود قدرت و جوانه زنی گرده و مواد پیش ساز معطر.
لیزین: افزایش سنتز کلروفیل و افزایش تحمل به خشکی.
متیونین: پیش ساز سنتز هورمون های درون زا گیاهی اتیلن و پلی آمین ها.
فنیل آلانین: سنتز لیگنین ، ماده اولیه سنتز آنتوسیانین را ارتقا دهید.
پرولین: افزایش مقاومت گیاه به تنش اسمزی ، بهبود مقاومت گیاه و قدرت گرده.
سرین: در تمایز بافت سلولی شرکت کرده و باعث جوانه زنی می شود.
ترئونین: بهبود تحمل و آفات و بیماریهای حشرات و بهبود روند رطوبت رسانی.
تریپتوفان: پیش ساز هورمون درون زا اکسین سنتز اسید استیک اسید ، که باعث بهبود ترکیبات معطر می شود.
تیروزین: افزایش تحمل به خشکی و بهبود جوانه زنی گرده.
والین: افزایش سرعت جوانه زنی بذر و بهبود طعم محصول.
موارد فوق مقدمه ای کوتاه در مورد نقش اسیدهای آمینه در رشد گیاه است. اگر محتوای مفصل ممکن است نیاز به یک کتاب بسیار غلیظ داشته باشد تا جامع باشد ، هنوز چنین کتابی وجود ندارد. درک نقش آمینو اسیدها و بر اساس این ویژگیها ، آیا می توان آنها را به صورت هدفمند توسعه داد و به کار برد و عملکرد محرکهای زیستی آمینو اسید را بهتر ایفا کرد.