دلیل اصلی خوردن خیار دریایی فواید سلامتی آن است. خیار دریایی از دیرباز بخشی از طب سنتی چینی بوده است و همچنین مورد بررسی های متعددی در مورد ترکیبات مختلف موجود در حیوانات قرار گرفته است.
آنتی اکسیدان ها - بزرگترین اجماع این است که خیار دریایی حاوی مقادیر بالایی آنتی اکسیدان است. یک مطالعه مالزی در سال 1999 سطوح بسیار بالایی از آنتی اکسیدان ها را پیدا کرد و نشان داد که ممکن است منبع خوبی برای مکمل ها باشد. [2] آنتی اکسیدان ها ترکیباتی هستند که اثر مولکول های اکسیژن رادیکال آزاد را به حداقل می رسانند ، ایزوتوپ های اکسیژن که تصور می شود باعث آسیب بیش از حد به سلول های بدن می شوند.
کلاژن - یک مطالعه ژاپنی نشان داد که حدود 70٪ از حیوان از کلاژن تشکیل شده بود که عموماً غیرقابل خوردن بود ، اگرچه به نظر می رسد که پختن این حیوان به طور قابل توجهی دیواره های سلولی را تجزیه می کند و باعث هضم مواد مغذی می شود. [3] کلاژن دارای مزایای سلامتی متنوعی برای بیماری های قلبی ، درد مفاصل ، ورم مفاصل و اثرات پیری بر ظاهر پوست است. [4] [5] [6] [7]
سولفات کندرویتین - خیارهای دریایی همچنین حاوی سطوح بالای سولفات کندرویتین هستند ، یک مکمل غذایی رایج که اغلب همراه با گلوکوزامین برای افزایش آرتروز استفاده می شود. [8] اگرچه به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد و عموماً بی خطر تلقی می شود ، برخی از مطالعات در مورد اثر کلی آن در کاهش درد زانو شک و تردید ایجاد کرده اند. [9] با این حال ، بنیاد آرتروز به مطالعات اخیر در سال 2010 و 2011 استناد کرده است که نشان می دهد علائم آرتروز با مصرف کندرویتین سولفات کاهش می یابد. [10]
آمینو اسید- اسیدهای آمینه برای عملکرد سالم سلول ها ضروری هستند و در رژیم غذایی سالم مواد مغذی مهم محسوب می شوند. یک مطالعه اخیر نشان داد که همه گونه های خیار دریایی دارای سطح پروتئین بالا ، محتوای چربی کم و مقادیر بالای آمینو اسیدهای ضروری هستند. [11] انواع غنی از اسیدهای آمینه همراه با سطح بالای پروتئین ، خیارهای دریایی را با رژیم های غذایی با پروتئین بالا سازگار می کند.